Mula2 kita kenal masa hari raya. Awak datang rumah ngan family. Masa tu saya ingat lagi. Awak malu - malu duduk nyorok belakang kerusi. Saya pulak keluar bawak air lepas tu terus masuk dapur. Kelakar sangat kalau ingat balik. Tapi honestly saya x pernah tengok muka awak face to face. Saya langsung x pandang awak malam tu. Saya cuma tengok gambar yang awak hantar tu je.
Lepas tu kita mula kenal melalui telefon. Awak selalu kol saya. Dalam sehari wajib kol. Saya layan tak layan je. Sebenarnya saya malu. Kita baru kenal. Saya pulak memang susah nak mesra ngan orang baru kenal.Sori la ye.
Awak kata tak pernah bercinta. Tapi cam x cayer je. Ayat memang power sampai lama2 saya pun jadi lembut hati. Tapi sayang mungkin kita jodoh x panjang.
Awak ingat tak janji awak sebelum ni.
Awak terima saya. Awak akan sayang saya sampai bila2. Awak akan jaga saya macam ayah dan mak awak walaupun anak dah ramai tapi masih sama. Awak akan kol saya kalau saya mesej awak. Awak nak datang rumah saya raya haji untuk merisik. Awak akan kahwin bulan 12 dengan saya.
Tapi janji cuma tinggal janji.
Saya tunggu awak kol. Saya tunggu raya haji awak datang. Saya dah ready nk pakai baju yang mana satu. Mak saya dah cadang nak sediakan makanan apa. Tapi awak........
Tak muncul - muncul
Saya tak kisah awak dah tak suka saya. Lagipun saya pernah cakap sebenarnya saya takut untuk terima awak. Sebab saya takut awak akan tinggalkan saya kalau saya tak mampu penuhi ciri - ciri wanita idaman awak. Tapi yang saya kisah bila awak pergi tanpa berita. X mesej mahupun kol. Susah sangat ke nak berterus terang. Saya OK at least saya tahu apa perasaan awak sebenarnya. Dan yang tak boleh terima bila awak kecewakan hati ibu bapa saya. Itu yang saya tak boleh terima.
Awak beri harapan. Saat saya cuba terima awak, awak pergi tanpa berita.
Mungkin saya sekadar persinggahan
